︎








Mark


Verhalen van Harculo is a series of portraits of former employees working at the IJsselcentrale, a large energy factory in Harculo Zwolle, the Netherlands. The factory finally closed down in 2016.
An exhibit for De Stad Verbeeldt.


Leo de Groen kwam als ingenieur van de firma Stork en was volgens oud-collega Klaas Rietberg ‘uiteindelijk de hoogste man hier op Harculo’. Nellie Gielen - ‘Ik gaf cursussen bloemschikken aan huis en in wijkcentra. Via een kennis werd ik uiteindelijk gevraagd om met Pasen en Kerst op de centrale in Harculo een cursus te geven. Ik leerde daar iedereen bloemschikken: zowel de vrouwelijke personeelsleden als de vrouwen van het mannelijk personeel. Het was vaak een enorme operatie. Ik haalde alles zelf op bij tuincentra. Bloemen voor wel veertig vrouwen. Een hele berg! De mannen gingen dan kaarten of klaverjassen. Wij zaten links in de kantine en de mannen rechts. Ik heb het uiteindelijk zo’n zes jaar gedaan, maar opeens hield het op. Dat vond ik wel vreemd en toch ook jammer.’ Klaas Rietberg - Klaas was chef van de wacht en begon als werktuigkundige op de centrale. In 1970 begon men met de bouw van de HC50, een primeur in Nederland: Harculo was de eerste centrale die auto-matisch in bedrijf kwam door middel van moderne elektronica. De nieuwe eenheid produceerde zo’n 320 megawatt, bijna drie keer zoveel als de oude, die slechts 125 megawatt kon leveren. En dat ook nog eens met slechts vier in plaats van acht man personeel. Dit was echt een groot succes! De geschiedenis van Centrale Harculo, is verwoord in een lied voor de reünie van oud-personeelsleden van Harculo op 28 november 2000. De tekst is van Alfred van Wouw, begeleiding op de piano door Geert van der Weide. Alles op de wijze van ‘Het Dorp’ van Wim Sonneveld. De foto is van het Hanzekoor (2022). Herman werkte 24 jaar als chemisch analist op het lab van de IJsselcentrale. Daar onderzocht men onder andere het water en de transformatorolie. Zo nu en dan ging hij met een bootje de IJssel op om te onderzoeken of het water wat men terugspoelde ook echt schoon genoeg was. "De Terp." Fervent verzamelaar Jan Ruitenberg woonde samen met z'n moeder ruim 30 jaar in het voormalig opzichtershuis vlak naast de centrale aan de Professor Felmannweg 1. Ook wel "De Terp" geheten. Henk Valkenburg - Werkte ruim 25 jaar bij de bewaking. Woont naast de centrale aan de Professor Feldmannweg. Karin was directiesecretaresse en gaf later leiding aan de managementassistenten. Daarnaast verzorgde zij rondleidingen op de centrale aan bedrijfspartners en delegaties. Jan begon in 1964 begonnen op de administratieve afdeling van de centrale, toen nog een formele en ietwat stijve organisatie. Hij was alom geliefd, door hem is iedereen elkaar bij de voornaam gaan noemen. Jan heeft er uiteindelijk bijna veertig jaar gewerkt. Hij woont samen met Diny aan de Professor Feldmannweg 14, met uitzicht op de centrale.